Wie ben ik echt? Ontdek jezelf en creëer het leven dat bij jou past
Wie ben ik echt? Ontdek jezelf en creëer je leven.
“Wie ben ik echt?”Kijk eens in de spiegel en vraag jezelf af: Heb jij altijd je leven geleefd vanuit je “ware” zelf? Gebaseerd op keuzes waar je zelf 100% achter stond zonder je daarbij te hebben laten beïnvloeden door de overtuigingen van de buitenwereld?
Wanneer je jezelf een spiegel voorhoudt en jezelf vraagt: wie ben ik? Kom je ongetwijfeld dingen tegen waar je zelf niet achterstond of niet direct jouw keuzes waren. Maar die keuzes maakte je destijds omdat je de lieve vrede wou bewaren, uit angst voor conflict of afwijzing.
Je staat vaak stil en vraagt aan jezelf: wie ben ik eigenlijk? Niet wie anderen denken dat je bent, maar wie je écht bent. Want als je jarenlang hebt geprobeerd te passen, te doen wat anderen van je verwachten, raak je jezelf kwijt. Je voelt je vastzitten, gevangen in een leven dat niet de jouwe is. Niet jezelf kunnen zijn knaagt elke dag aan je.
Wie ben ik echt? Een reis naar jezelf
Veel mannen herkennen het: je doet wat er van je verwacht wordt, je houdt je emoties in, je past je aan. Maar ondertussen voel je je leeg, schuldig of gefrustreerd. Je vraagt je af: wie ben ik als ik alles loslaat wat ik dacht te moeten zijn?
Waarom denk je daar nu pas aan? Waarom niet 20 jaar geleden toen je nog een stuk jonger was? Omdat je nu op een punt bent beland waarin je de middelbare leeftijd hebt bereikt. Je denkt: ik ben nog niet te oud om mijn leven om te gooien, maar als ik dat wil, dan moet ik dat wel nu gaan doen.
Terugkijken op je leven: oude overtuigingen en patronen
Dat is wanneer vaak het moment komt dat je terug gaat kijken op je leven. Welke keuzes heb je gemaakt die tot je huidige leven geleid hebben? Het is allemaal heel erg snel gegaan besef je. De jaren zijn voorbij gevlogen en je kan je nog goed herinneren dat je nog in de pubertijd zat en je je nergens druk om maakte.
Maar dat is nu allemaal anders. Soms denk je teveel na. Over wat je vroeger misschien anders had gedaan of graag had willen doen, maar nooit van gekomen is. Waarom eigenlijk niet? Waarom heb je nooit jezelf kunnen zijn, of heb je je ware zelf weggestopt voor de buitenwereld?
De antwoorden hierop liggen allemaal in je verleden. De manieren waarop je opgevoed bent, zijn doorslaggevend voor je latere leven. Je hebt overtuigingen overgenomen van de mensen die je opgevoed hebben. Normen en waarden overgenomen die van generatie op generatie zijn doorgegeven. Al die overtuigingen, normen en waarden, regels van het huis, noem het maar op, heb je meegenomen naar je volwassen leven.
Leven op de automatische piloot
Lang heb je geleefd volgens diezelfde overtuigingen en je hele leven daaromheen gebouwd. Je kan zeggen dat je op de automatische piloot hebt geleefd omdat je destijds niet beter wist.
Wanneer je je echt gaat concentreren op jezelf en je leven, ontdek je vaak dat veel van die zelf aangeleerde overtuigingen van vroeger helemaal niet waar zijn. Door een strenge of narcistische opvoeding kan het zijn dat het meeste van die overtuigingen simpelweg leugens zijn geweest om je te onderdrukken en klein te houden zodat je gehoorzaamde.
Maar zelfs zonder een strenge opvoeding heb je waarschijnlijk overtuigingen overgenomen van je ouders, leraren of je omgeving die je tot de persoon gevormd hebben die je dacht te moeten zijn en je leven daaromheen is gebouwd.
De echte jij
Maar die persoon is nooit de echte “jij” geweest omdat je, toen je een stuk jonger was, het toen belangrijker vond ergens bij te horen. Dat is menselijk, want wij zijn sociale wezens die ergens bij willen horen en ons graag verbinden met anderen.
Maar nu je ouder bent geworden is het net alsof er een schakelaar om is gezet. Het interesseert je niet zo veel meer wat anderen van je vinden. Je hoeft niet meer zonodig “ergens bij te horen”. Maar toch blijf je in je oude, vertrouwde maar ontevreden leven hangen. Er moet een schakelaar om.
Wie ben ik echt? Trigger voor verandering
Maar die schakelaar gaat niet zomaar “om”. Het zijn vaak situaties die dat moeten triggeren zoals het verlies van je baan, een scheiding, ziekte of burn-out. Dingen die levensveranderend zijn. Het is dan pas dat je jezelf af gaat vragen: wie ben ik echt? Het liefst gooi je op dat moment heel je leven om. Een schone lei, nieuw hoofdstuk.
Maar dan komt het: het idee klinkt mooi, maar het moment dat je denkt om het echt te gaan doen veroorzaakt een heel oncomfortabel gevoel. De onzekerheid slaat toe en hoewel je verlangt naar een nieuwe stap, word je tegengehouden. Het onbekende.
En daar sta je dan. Met al die vragen in je hoofd: wie ben ik? Wat wil ik écht? Het voelt alsof je hele leven tot nu toe niet van jou is geweest, maar van iemand die je dacht iemand te moeten zijn gebaseerd op de verwachtingen van anderen. Je voelt je gevangen in keuzes die ooit gemaakt zijn om anderen tevreden te stellen, om de vrede te bewaren, om conflict te vermijden.
Spijt en besef
Je realiseert je nu dat veel van die keuzes niet bij jou hoorden. Niet bij wat jij echt voelde of wilde. Maar je hebt ze gemaakt, want dat was voor jou de veilige weg. En nu? Nu knaagt dat gevoel aan je. Iedere dag weer: wie had ik kunnen zijn als ik mezelf had durven zijn?
Het vreemde is dat je het nu pas ziet. Op een leeftijd dat je denkt: ik ben nog niet te oud, maar ik kan niet langer wachten. Je blik valt terug op je leven en alles wat je dacht dat belangrijk was, voelt ineens hol. Vrienden, werk, relaties, routines, alles wordt in een ander licht gezet. En je vraagt je af: hoe heb ik mezelf al die jaren laten leiden door overtuigingen van anderen?
Die overtuigingen liggen diep. Gevormd door je opvoeding, door wat je hoorde, zag en voelde. Het zijn regels en normen die je aannam zonder dat je het doorhad. Misschien hielpen ze je toen, als kind, om veilig te blijven. Maar nu? Ze houden je klein, gevangen, ontevreden.
Wie ben ik echt? Loslaten en overgave
En dan plotseling komt bij je het besef: als ik mijn leven wil veranderen, moet ik al mijn oude overtuigingen loslaten. Alles wat ik dacht te moeten zijn. Maar dat doet pijn. Want het oude leven was veilig. Het bekende was vertrouwd. Het onbekende? Dat is eng. Onzeker. Oncomfortabel.
Daar ligt nou net de grootste uitdaging. Want wat je heel je leven veilig en comfortabel heeft gehouden, laat je niet zomaar los. Het is je identiteit geworden, al is het niet wie jij echt bent. Hoe meer je nadenkt: “wie ben ik echt”, hoe meer gevoelens er bij je naar boven komen.
Spijt van “wat had kunnen zijn”. Je schetst beelden van de persoon wie je had kunnen zijn als je al die oude overtuigingen van vroeger overboord had gegooid en je eigen pad had gevolgd. Maar je hebt vooral spijt dat je een leven hebt geleid dat niet echt van jou was, gebaseerd op jouw overtuigingen.
Wie wil ik zijn? De nieuwe rol in jouw levensfilm
Je kunt het zien als een film waarin jij een rol hebt gespeeld die je toe is gewezen, maar van het begin nooit jouw keuze is geweest. Zonder het te beseffen heb je heel je leven die rol vervuld in een film die door anderen geregisseerd was. Misschien wel generatie op generatie. Het is ook een film die allang niet meer in de bioscopen draait.
Maar nu je beseft dat je maar een rol hebt gespeeld in een film dat niet de jouwe was, denk je wat nu? Welke rol moet ik dan nu wel gaan spelen? Wie ben ik echt? Iedereen in mijn omgeving is de ene acteur gewend, maar die past nu niet meer in hun verhaal. Hoe ga ik dat aan iedereen uitleggen?
Dat kun je niet uitleggen. Hoe ga je iemand uitleggen dat de persoon die voor ze staat niet de persoon is wie ze dachten? Wie ben jij? Ze verklaren je voor gek, want wie ben jij dan wel? Dat maakt het nog lastiger, want op het moment dat je in die fase zit, weet je dat zelf ook niet.
Overgestoken brug
Om terug te komen op de film: Al je medespelers in die film, zeg maar heel het leven dat je hebt opgebouwd met daarin je baan, vrienden, relatie etc., past dan ook niet meer. Die zijn ook nog allemaal onderdeel van die oude film. Maar je voelt van binnen dat je iets in gang hebt gezet dat niet meer te stoppen is.
Het is alsof je een brug bent overgestoken die achter je ingestort is. Er is geen weg meer terug.
Wat nu? Je probeert grip te krijgen op de situatie, maar hoe harder je dat probeert, hoe meer alles in een versnelling komt. Je beseft dat je alles kunt verliezen wat je houvast gaf. Je baan, vrienden, relatie, noem maar op. Wat wegvalt met je oude rol valt weg met de oude film die niet meer bij je hoort.
Alles wat gebaseerd is op je oude rol in die verouderde film valt langzaam maar zeker weg. Alle zekerheden, comfort, alles wat al die jaren oud en vertrouwd voelde, glipt tussen je vingers vandaan. Er is niks wat je eraan kan doen. Dat heb je al geprobeerd maar dat bracht je alleen nog meer ellende.
Je hebt lang geprobeerd de symptomen te ignoreren, maar door te gaan onder het mom van: Ach het gaat vanzelf wel weer voorbij deze periode. Maar net zoals in het verhaal over die oude film, klopte jouw oude leven ook niet meer met wie je nu geworden was. Je omgeving was dan nog wel hetzelfde, maar jij, jij was allang niet meer wie je was.
Wie wil ik zijn? De nieuwe rol in jouw levensfilm
Maar ja, wie ben je nu dan wel? Wat wil je wel? Dat weet je niet meteen. En dat is precies het punt waarop je de neiging voelt om terug te keren naar “wat was”. Alleen die brug waar je overheen was gelopen (weet je nog die ene brug?) is ingestort. Teruggaan is onmogelijk.
Wat nu? Denk je. Teruggaan is geen optie. Het proces proberen tegen te houden was ook zinloos, dus rest er maar 1 optie. De handdoek in de ring gooien en je situatie te accepteren. En dat is knap lastig, want je was gewend om altijd alle touwtjes in handen te hebben.
In je hoofd voelt het als opgeven. Alsof de grond onder je voeten is verdwenen en je in een diep gat bent gevallen zonder bodem. Je bent moe, uitgeput, op. Maar hoe gek het ook klinkt: juist die overgave biedt ruimte en opent nieuwe deuren. Voordat iets nieuws kan ontstaan moet er eerst ruimte voor komen. Dat gebeurt door het oude, wat niet meer werkt, los te laten.
Wie ben ik echt? Ruimte voor nieuwe keuzes
Wanneer je uiteindelijk je lot accepteert, ontstaat er ruimte en stilte. De chaos in je hoofd maakt plaats voor een vreemd soort rust. Alsof je in het oog van de storm bent beland. Daar krijg je eindelijk de ruimte om helder na te kunnen denken. Niet over wat was en er nog gaat komen, maar over je oude rol in die film, je oude leven.
Wanneer je alles op een rijtje gaat zetten, zie je ineens welke oude overtuigingen van vroeger je altijd hebt meegenomen en altijd voor “waar” hebt gehouden. Dingen zoals: ik moet perfect zijn, ik mag geen fouten maken, ik moet altijd aardig zijn of mijn mening doet er niet toe.
Die overtuigingen gaan heel ver terug, naar je kindertijd waarin ze je hielpen om je leven te navigeren. Maar net zoals met je oude rol, dienen ze je niet meer. Tijd voor het aannemen van een nieuwe rol in een nieuwe film.
Nieuwe rol en regisseur worden
Heb je dat eenmaal helder voor je, dan is het tijd om na te gaan denken over die nieuwe rol. Welke rol wil je aannemen in wat voor soort film?
Het verschil van nu met vroeger is, dat je nu niet alleen zelf je rol mag kiezen en de film, maar dat je nu ook regisseur bent van je film. Jij hebt nu volledig eigenaarschap.
In plaats van jezelf te vragen: wie ben ik echt? Ga je jezelf de vraag stellen: wie wil ik zijn?
Begin eerst in kaart te brengen wie je was. Dat doe je door fysiek op te schrijven wat je altijd deed. Wat waren je oude overtuigingen? Dat zul je niet zomaar 1,2,3 weten. Die zitten namelijk zo diep in je onderbewustzijn opgeslagen, dat het automatische processen zijn geworden.
Maar als je er de tijd voor neemt, en die heb je nodig, zullen ze langzaam aan maar zeker duidelijk worden. Het hoeft ook niet in 1 dag. Dit is een proces dat tijd kost. Ga de natuur in, ga wandelen, neem de tijd voor ontspanning, dan komen de antwoorden vaak vanzelf.
Wie ben ik echt? Stap voor stap richting zelfontdekking
Als je je oude overtuigingen in kaart hebt kunnen krijgen en opgeschreven, dan komt het moment dat je voor jezelf op gaat schrijven wie je wilt zijn. Welke nieuwe rol wil je gaan spelen en hoe wil je je eigen film gaan regisseren? Wie ben ik echt? Jij bent nu de baas, dus je kunt gaan en staan waar jij wil.
Ook dit is een proces dat enige tijd in beslag gaat nemen. Sterker nog, dit proces is “on going”. Het heeft dus geen einddatum, want net zoals je kunt met je leven, kun je ook nog je eigen filmscript aanpassen naar hoe jij dat wilt.
Je zult nieuwe dingen blijven ontdekken aan jezelf, wat je nodig hebt, waar je naar verlangt. Al die dingen die je vroeger hebt weggestopt komen niet in een dag terug. Dat kost tijd. Gun jezelf die tijd en blijf goed voor jezelf zorgen. Behandel jezelf hetzelfde als je je beste vriend zou behandelen.
Wie ben ik echt? Het begin van de reis
Het begin van de reis naar “wie ben ik echt” bent zal zeker in het begin eenzaam aanvoelen. Misschien dat je helemaal op jezelf bent aangewezen, nu alles wat bij je oude identiteit hoorde is weggevallen.
Maar hoe klote dat klinkt, het ergste heb je achter de rug. Nu is de tijd daar om opnieuw op te gaan bouwen. Dit keer met nieuwe overtuigingen die bij jou horen.
De periode van eenzaamheid gaat verdwijnen en gaat plaatsmaken voor een heel nieuw leven. Een leven dat 100% met jou resoneert met daarin de mensen om je heen die daarbij passen en jij bij hen. Jij bent de CEO van jouw leven.
De vraag is niet langer: wie ben ik echt? Maar: wie wil ik zijn? Het antwoord daarop ligt niet in je verleden, maar in de keuzes die je vanaf vandaag maakt. Jij bent de regisseur. Jij schrijft het script. Durf je de camera opnieuw op jezelf te richten?
Een identiteitscrisis kan je hele leven zwaar ontwrichten. Het voelt alsof alles wat eerst vertrouwd was, wereldvreemd is geworden. Het is een hele heftige en moeilijke periode waar je maar niet uit lijkt te komen. Maar met heel veel geduld, compassie voor jezelf en acceptatie zul je er achter komen dat het uiteindelijk geen vloek maar een zege was.
Voel je je geroepen om je verhaal te delen, dan mag je me altijd mailen. Ik luister graag naar jouw verhaal.
Blijf altijd goed voor jezelf zorgen.
Rene